Het bewijs van ontmoetingen met UFO’s neemt toe, is onbetwistbaar en wordt, godzijdank, voor het eerst serieus genomen. Deel 2

3 Juli 2021 14:47

Gary Heseltine is de vice-voorzitter van de International Coalition for Extraterrestrial Research (ICER). Hij is een voormalige Britse politiedetective die in 2013 met pensioen ging om UFO Truth Magazine op te richten, een tweemaandelijks E-zine. Hij heeft een groot deel van zijn leven gewijd aan het onderzoeken van UFO’s.

In dit tweede en afsluitende deel van mijn serie over wat er gebeurt in de wereld van UFO’s/UAP’s, zet ik het verbazingwekkende bewijs uiteen dat aangeeft dat we regelmatig worden bezocht door superintelligente bezoekers uit de ruimte.

In mijn vorige artikel schetste ik hoe het officiële beleid van ontkenning en ontkrachting van het bewijs dat onze planeet wordt bezet door buitenaardse/niet-menselijke intelligenties – eindelijk – aan het afbrokkelen is. En wordt vervangen door een meer open, volwassen benadering van deze fenomenen, waarbij zelfs Amerikaanse senatoren, ex-presidenten en voormalige CIA-directeuren toegeven dat deze ‘contacten’ niet kunnen worden verklaard.

De eerste aanwijzing voor deze verschuiving kwam in december 2017 toen de New York Times, niet minder, een artikel publiceerde over een tot nu toe onbekend geheim Pentagon-programma dat onderzoek had gedaan naar vreemde luchtobjecten die waren aangetroffen door een aantal piloten van de Amerikaanse marine voor de oost- en westkust van de Verenigde Staten.

De eerste daarvan betrof het vliegdekschip USS Nimitz en zijn escorte van schepen in 2004. Wat dit zeer significant maakte is dat de betrokken gevechtsvliegtuigen gebruik maakten van Forward Looking Infrared Radar (FLIR) video om visueel een echt object vast te leggen dat zowel visueel als op de radar was gezien.

De video leverde bevestigend fysiek bewijs van een onbekend object dat in het Amerikaanse luchtruim rondvloog.

De piloten hebben het geziene object beschreven als gelijkend op een Tic Tac snoepje, d.w.z., wit, pilvormig, met afgeronde uiteinden. David Fravor, de eerste piloot die over het incident naar buiten trad, schatte de lengte van het vaartuig op ongeveer 40 voet, niet te verschillend van de grootte van de F18 Super Hornet die hij vloog.

Het is veelzeggend dat de hoog opgeleide marine piloten nog nooit iets waren tegengekomen dat in de verste verte leek op wat zij waarnamen. De vliegeigenschappen van het object leken de bekende wetten van de fysica en aërodynamica te tarten.

Gerelateerd:  https://www.rt.com/op-ed/528201-ufo-cover-ups-breakthrough/

Het artikel in de New York Times onthulde verder dat piloten van de Amerikaanse marine in 2015 bij twee andere gelegenheden soortgelijke objecten waren tegengekomen voor de oost- en westkust van Amerika en dat ook die waren vastgelegd op FLIR-video.

Opnieuw leverden de video’s een bevestiging van wat de piloten hadden waargenomen en kwamen ze overeen met de scheepsradargegevens. Het audiocommentaar van de piloten die bij deze incidenten betrokken waren, maakt volkomen duidelijk dat de objecten bewogen op een manier die ze nog nooit eerder hadden waargenomen.

Ongebruikelijk genoeg werden de drie video’s, die bekend zijn geworden als respectievelijk “FLIR1” (Tic Tac), “Gimbal” en “Go Fast”, vrijgegeven in het publieke domein.

De persoon die leiding gaf aan dat geheime programma werd geïdentificeerd als Luis Elizondo, een voormalig specialist van de militaire inlichtingendienst, die onlangs ontslag had genomen bij het ministerie van Defensie. Later, in een tv-programma, beschreef Elizondo wat hij en zijn team hadden gezien: “Stel je een technologie voor die 600 tot 700 G-krachten aankan, die 13.000 mijl per uur kan vliegen, die radar kan ontwijken en door lucht en water en mogelijk de ruimte kan vliegen, en oh, tussen haakjes, geen duidelijke tekenen van voortstuwing heeft, geen vleugels, geen stuurvlakken en toch de natuurlijke effecten van de zwaartekracht van de aarde kan trotseren. Dat is precies wat we nu zien.”

Het einde van de officiële ontkrachtingspolitiek?

De bevestiging van dit geheime Unidentified Aerial Phenomena (UAP) onderzoek was, op zichzelf, een complete tegenstrijdigheid met het officieel gevoerde Amerikaanse beleid ten aanzien van UFO’s/UAP’s, dat stelde dat sinds de afsluiting van Project Blue Book in 1969, er nooit meer een dergelijk militair/overheidsonderzoek was ondernomen.

Het geheime programma heette het Advanced Aerial Threat Identification Program (AATIP), dat tussen 2007-2012 ongeveer vijf jaar liep en voor 22 miljoen dollar werd gesteund. Dat is een klein bedrag in defensietermen, maar niettemin geen onaanzienlijk bedrag voor iets dat zo lang officieel was afgedaan en belachelijk was gemaakt.

Na het vrijgeven van die informatie in 2017 zijn de mainstream media eindelijk gaan beseffen dat er mogelijk iets van dit verhaal klopt en hebben zij de ontwikkelingen op de voet gevolgd. Daarnaast zijn veel wetenschappers geïnteresseerd geraakt in het onderwerp. Het onderwerp is eindelijk serieus begonnen te worden behandeld op de mainstream-tv in de VS.

In 2019 bevestigde de Amerikaanse marine eindelijk dat de drie FLIR-video’s van de marine die in 2017 publiekelijk waren vrijgegeven, authentiek waren, en dat hun status ‘ongeïdentificeerd’ bleef.

In de jaren die volgden, zijn tal van voormalige militairen publiekelijk gegaan over hun betrokkenheid bij de zaken, met name bij het incident met de USS Nimitz in 2004. Militaire piloten, radaroperators en technici hebben publiekelijk verklaringen afgelegd over hoe deze objecten bewogen op manieren die ons huidige technologieniveau te boven gaan en dat er ongelooflijke prestatiegegevens waren verkregen.

Dit heeft geleid tot een aantal ongelooflijke onthullingen. Kevin Day, een senior radardeskundige, die op het vliegdekschip USS Princeton was, heeft verklaard dat hij gedurende een periode van twee weken voorafgaand aan het incident meerdere doelen had gevolgd die vaak van 80.000 voet tot 50 voet boven het wateroppervlak daalden in minder dan één seconde!

Al deze onthullingen zullen waarschijnlijk als een grote verrassing komen voor de wetenschappelijke en academische wereld, maar in werkelijkheid zijn ze niets nieuws. De objecten die nu met toenemende frequentie worden gemeld, bewegen op manieren die al meer dan 70 jaar door geloofwaardige getuigen over de hele wereld zijn waargenomen.

Laten we eens kijken naar een goed voorbeeld.

De Belgische Golf

Tussen 1989-91 ontving België ongeveer 2000 UFO/UAP-meldingen van burgers, politieagenten en militaire piloten. In de nacht van 30 op 31 maart 1990 werden twee F16 straaljagers ingezet om een visueel en door radar bevestigd object op de grond te onderscheppen.

Hoewel de twee piloten het object niet visueel konden waarnemen, bevestigden zij wel sterke radarcontacten die resulteerden in een meer dan 70 minuten durende achtervolging van het fenomeen. Eén van de twee vliegtuigen was in staat de vluchtinstrumenten in de cockpit op te nemen, waaruit later belangrijke wetenschappelijke gegevens naar voren kwamen. Bovendien bevestigden drie militaire bases en vier burgerluchthavens – die verschillende radarsystemen gebruikten – alle dat zij de achtervolging en het onbekende object hadden gevolgd.

In een ongewone beweging gaf de chef van de luchtmachtstaf van de Koninklijke Belgische Luchtmacht, kolonel (later generaal-majoor) Wilfried de Brouwer, een persconferentie waar hij details bekendmaakte over het incident en de videoband van de cockpitinstrumenten die tijdens de gebeurtenis waren gemaakt.

Hij zei, veelbetekenend: “Er komt ongetwijfeld een dag waarop het verschijnsel zal worden waargenomen met technologische middelen voor detectie en verzameling die geen enkele twijfel zullen laten bestaan over de oorsprong ervan. Dit zou een deel van de sluier moeten oplichten die het mysterie lange tijd heeft bedekt. Een mysterie dat tot op de dag van vandaag voortduurt. Maar het bestaat, het is echt, en dat is een belangrijke conclusie.”

In 1991 voegde hij er het volgende aan toe: “De luchtmacht is tot de conclusie gekomen dat er een bepaald aantal afwijkende fenomenen in het Belgische luchtruim zijn waargenomen. De talrijke getuigenissen van grondwaarnemingen… versterkt door de verslagen van de nacht van 30 op 31 maart [1990], hebben ons ertoe gebracht de hypothese onder ogen te zien dat een bepaald aantal ongeoorloofde luchtactiviteiten hebben plaatsgevonden. Tot nu toe is er geen enkel spoor van agressiviteit gesignaleerd; het militaire of civiele luchtverkeer is niet verstoord of bedreigd. Wij kunnen derhalve stellen dat de veronderstelde activiteiten geen directe bedreiging vormen”.

Gezien zijn rang is zijn commentaar van grote betekenis omdat het bevestigt dat een ongeïdentificeerd vaartuig van onbekende herkomst die nacht het Belgische luchtruim was binnengedrongen.

Gerelateerd: https://www.rt.com/usa/527648-ufo-uap-intelligence-report/

Latere onderzoeken bevestigden dat het object tijdens de achtervolging in staat was geweest om talrijke lock-ons van de achtervolgende vliegtuigen te ontwijken of te breken.

De beste civiele radarspecialist in België, professor Emile Schwietzer, werd ingeschakeld om de verzamelde gegevens van de achtervolging te onderzoeken. Op een bepaald moment tijdens een video-interview opgenomen door een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde advocaat en onderzoeker genaamd Harry Harris, zei hij dat het ongeïdentificeerde object één bepaalde manoeuvre had gemaakt die grote indruk op hem had gemaakt: een scherpe bocht met hoge snelheid waarbij een g-kracht van meer dan 30G werd uitgeoefend. Dit is ver boven de tolerantie voor mensen om te overleven, die ongeveer 10/11G bedraagt door hoog opgeleid personeel in speciale vliegpakken.

Dit soort hogesnelheidsmanoeuvres werd waargenomen door de piloten en de radaroperatoren die betrokken waren bij de gebeurtenissen zoals die zich in 2004, 2014 en 2015 voor de kusten van de Verenigde Staten afspeelden.

Tot 20X de snelheid van het geluid

Hebben deze nieuwe onthullingen geleid tot een belangrijke verandering van mening door sommige van de beroemde wetenschappers? Ja en nee.

In september 2019 sprak de gevierde natuurkundige, auteur en tv-persoonlijkheid Michio Kaku op een UFO-conferentie in Barcelona, Spanje.

Over het onderwerp van de onthullingen van de US Navy, zei hij: “We weten nu dat ze tussen Mach 5 en Mach 20 vliegen – vijf tot 20 keer de snelheid van het geluid. We weten dat ze zo snel zigzaggen dat elke piloot verpletterd zou worden door de middelpuntvliedende kracht. Dat ze geen uitlaat hebben die we kunnen zien.”

De verklaringen die gewoonlijk voor UFO-waarnemingen worden aangevoerd – meteoren, weerballonnen, zelfs de planeet Venus – kunnen deze live-action precisie-opnames niet verklaren, aldus Kaku, wat tot een van de twee mogelijke conclusies leidt: Ze zijn van menselijke oorsprong en vertegenwoordigen een technologie die zo geavanceerd is dat zelfs vooraanstaande wetenschappers zich erover verbazen. Of, zei hij, “misschien zijn ze bewijs van een geavanceerde buiten-ruimte beschaving.”

“We hebben een keerpunt bereikt,” concludeerde Kaku. “Vroeger moesten gelovigen bewijzen dat deze objecten afkomstig waren van een intelligent ras in de ruimte. Nu ligt de bewijslast bij de regering om te bewijzen dat ze niet van intelligente wezens in de ruimte afkomstig zijn.”

De mogelijkheid dat het voertuigen waren van andere planetaire beschavingen, voorspelde Kaku, “moet op tafel worden gelegd.”

Het lijkt duidelijk dat de ‘Pentagon bekentenissen’ en de drie FLIR video’s hem ertoe hadden aangezet de balans op te maken van het bewijsmateriaal dat in het publieke domein was vrijgegeven. Natuurlijk blijven andere wetenschappers vastzitten in de debunking-mentaliteit die al tientallen jaren overheerst.

Een daarvan is de Amerikaanse astrofysicus Neil deGrasse Tyson, die in maart van dit jaar een stilstaand beeld van een van de FLIR-video’s op Facebook plaatste en daarbij cryptisch zei: “Niet weten wat het is, telt niet als bewijs dat je weet wat het is.”

Hoe kunnen twee zeer vooraanstaande wetenschappers naar dezelfde gegevens kijken en tot totaal verschillende conclusies komen?

In de wereld van het UFO/UAP-onderzoek zijn dergelijke onverklaarbare meningsverschillen niet nieuw. Dit wordt bevestigd door de geschiedenis van prominente ” ontkrachters ” die in de loop van enkele decennia opzettelijk enorme aandacht kregen in de media. Van de bekende wetenschapper Donald Menzel in de jaren vijftig, tot luchtvaartexpert Philip Klass, die tot aan zijn dood in 2005 jarenlang ’s werelds belangrijkste ontkrachter was.

Maar de zaken zijn veranderd in de richting van ons die geloven dat deze incidenten bewijs zijn dat we te maken hebben met buitenaardse/niet-menselijke intelligenties die zich bezighouden met de planeet Aarde.

Niet langer mafkezen of gekken.

Voor het eerst in bijna 70 jaar begint het stigma van het praten over het UFO/UAP fenomeen eindelijk te verdwijnen; mensen zoals ik worden niet langer voor gek of mafkees uitgemaakt. Het recente US Navy rapport dat 143 mysterieuze waarnemingen aantoonde toont aan dat het tijd is dat het beste UFO onderzoek dat de laatste 70 jaar is verzameld wordt erkend en bestudeerd en dat wetenschappers, academici en onderzoekers een volwassen gesprek over het onderwerp moeten hebben en samen verder moeten gaan.

Gerelateerd: https://www.rt.com/news/527675-ufo-aliens-extraterrestrial-contact/

Daarom is de International Coalition for Extraterrestrial Research (ICER) in mei 2021 publiekelijk van start gegaan, om de wereldwijde implicaties van ‘Preparing for Contact’ aan de orde te stellen. Zij bestaat uit wetenschappers, academici en vooraanstaande UFO/UAP-onderzoekers, met nationale vertegenwoordigers in 27 landen op vijf continenten. ICER gelooft dat hoe meer de wetenschappelijke gegevens worden geanalyseerd, hoe meer er zal worden geconcludeerd dat we te maken hebben met buitenwereldse intelligenties, gebaseerd op enorm superieure technologie die we niet eens in de buurt kunnen brengen van evenaring met aardse machines.

Wij geloven dat regeringen een morele verantwoordelijkheid hebben om te beginnen mensen voor te bereiden op die uiteindelijke realiteit en wij zijn momenteel bezig met het opzetten van educatieve ‘bewustwordings’ programma’s, gericht op de uitgebreide bewijsgeschiedenis van het fenomeen die teruggaat tot de veertiger jaren voor alle sectoren van de samenleving, met inbegrip van de media, die het slachtoffer zijn geworden van de decennia-oude doofpotaffaire. Het is ook belangrijk te verklaren dat het UFO/UAP enigma niet alleen over de Verenigde Staten gaat, het is een wereldwijd fenomeen en ICER gelooft dat een wereldwijde aanpak nodig is om verder te gaan.

Vanuit mijn standpunt denk ik dat wetenschappers en academici binnenkort een keuze zullen moeten maken. Of ze steken hun kop in het zand en wijzen alles van de hand en negeren de massa wetenschappelijke gegevens die zijn vastgelegd en nog steeds worden verzameld op een bijna dagelijkse basis door een breed scala aan militaire technologie, of ze openen voor het eerst echt hun geest voor de mogelijkheid dat ‘niet-menselijke intelligenties’ ons hebben gevonden en, op een beperkte manier, interactie hebben met de mensheid.

De disciplines die het ijverige werk van de beste UFO-onderzoekers grotendeels hebben genegeerd, zouden hen nu met open vizier moeten opzoeken en bereid moeten zijn van hen te leren over de rijke geschiedenis van het UFO/UAP-fenomeen.

Het onderwerp ‘contact’ zal waarschijnlijk een enorm effect hebben op de mensheid en de samenleving in het algemeen, en het is nu zeker tijd voor ons allen die betrokken zijn bij dit raadselachtige onderwerp om samen te werken ten voordele van het menselijk ras en ons te helpen ons voor te bereiden op een nieuwe werkelijkheid.

Gary Heseltine

De verklaringen, standpunten en meningen in deze column zijn uitsluitend die van de auteur en vertegenwoordigen niet noodzakelijk die van RT.

Vertaling: Martien