Een heilige vreemdeling in de vijfhoekige loge

Een heilige vreemdeling in de vijfhoekige loge

Ontleend aan “Stranger at the Pentagon” door Dr. Frank E. Stranges, Ph.D. 1967

“Veel aardse mensen leven openlijk een leven terwijl ze in hun hart en gemoed een heel ander leven leiden. Dubbel denken leek een manier van leven te zijn in het Pentagon-gebouw dat diende als het drukke zenuwcentrum van onze natie.

 Hij had nog nooit op één centrale locatie zoveel geconcentreerde verwarring gezien.”

“Toen ik Commander Val vroeg waar hij vandaan kwam, antwoordde hij: ‘Ik kom uit de planeet die Venus wordt genoemd.’

 Ik vroeg hem hoeveel bezoekers van Venus op dit moment op aarde waren en hij zei: ‘Er zijn momenteel zevenenzeventig van ons die onder u in de Verenigde Staten rondlopen. We zijn constant aan het komen en gaan. ‘

De eerste bijeenkomst

16 maart 1957, in Alexandrië, Virginia, een van de beste leiders van de planeet Venus, opererend onder leiding van de Centrale Controle en die was uitgekozen om het contact te leggen en het project te leiden, landde zijn ruimteschip en werd tegemoet gelopen door twee politieagenten, met getrokken wapens.

Een gedachteoverdracht overtuigde hen snel dat hij geen kwaad in zin had en hij werd op de achterbank van hun patrouillewagen gezet. Nadat ze Washington en DC waren overgestoken, werden ze samen met zes van zijn medewerkers opgewacht door de minister van Defensie. Al snel waren de politie van alle denkbare districten en agentschappen toegestroomd, die allemaal probeerden hun recht op escorte te claimen bij president Dwight D. Eisenhower.

Door zijn eigen versie van de kracht van positief denken, was hij in staat om ze allemaal te weg te sturen en kwam hij snel langs de beveiligingsposten gevolgd door een luchtmacht kapitein.

Ondertussen had zijn aanwezigheid iedereen in het gebied  in een dilemma gestort. De inleiding die hij hield voor de Hoge Raad maakte hen ongerust omdat, hoewel niet in een Aardse taal geschreven, hun geest de macht kreeg om de opgeschreven boodschap correct te vertalen.

Kapitein Gould (niet zijn echte naam) vroeg hem om te blijven en na het achteroverslaan van twee niet al te beste  bourbons  …

“Mijn god, waarom kon dit niet gebeuren op mijn vrije dag?”

Plots ging de deur open en leidden zes gewapende bewakers Val naar wat leek een lift. Het ging snel naar het laagste niveau. Maximale beveiliging was aanwezig. Nadat ze op een ondergrondse trein gestapt waren, snelde ze naar het Witte Huis.. Zes functionarissen, zes gewapende bewakers en drie mannen van de geheime dienst begeleidden hem naar het kantoor van president Eisenhower.

Van achter de tafel stond de president op, terwijl de mannen van de geheime dienst nerveus en ongemakkelijk bleven. Terwijl hij zijn hand uitstrekte om die van de president te schudden, trokken de mannen van de geheime dienst hun revolvers en richtten ze op Val. Na het knikje van de president hebben ze met tegenzin hun wapens neergelaten.

Staande voor zijn bureau zei de president:

‘Natuurlijk weet u dat we alle protocolregels hebben opgeschort, ik heb een goed gevoel jegens u, alstublieft, mijnheer, wat is uw naam?’ “En waar kom je vandaan?”

Val: “Ik kom van de planeet die jouw Bijbel de ochtend en de Avondster noemt.”

Pres: “Venus?”

Val: “Ja meneer.”

Pres: “Kun je dit bewijzen,” vroeg hij.

Val: “Wat stelt u als bewijs?”

Pres: “Ik weet het niet.”

Val: “Wilt u met me meegaan naar mijn schip?”

Hij antwoordde met een vragende blik en zei:

“Mijn vriend, ik kan niet komen en gaan wanneer ik wil, er zijn anderen om in overweging te nemen, er zijn comités die geraadpleegd moeten worden en veiligheidsmaatregelen die moeten worden nageleefd. Breng hier alstublieft wat tijd met ons door … Laten we elkaar beter leren kennen. .meer over elkaar leren … en misschien binnenkort, heel snel, nou … we zullen zien. “

Richard Nixon

Op dat moment snelde een andere heer de kamer binnen. Het bleek vice-president Richard Nixon te zijn.

Hij leek Val zeer scherp, vaag, met gefixeerde ogen en een ongelooflijke aanleg voor snelheid en vaardigheid.

“Mijn naam is Valiant,” zei hij terwijl de vice-president zijn hand zonder aarzelen uitstak.

“Je hebt zeker voor opschudding gezorgd … voor een buitenstaander.”

De vice-president glimlachte terwijl hij verder ging,

“Natuurlijk zijn we nog niet helemaal overtuigd van alles. Maar het volstaat te zeggen dat we alles wat je zegt en doet controleren en nogmaals controleren. Toen Sergeant Young vanuit Alexandrië doorgaf en zei dat je net in een vliegende schotel was geland,  dachten we: “vervolgde hij,” Sergeant Young was omgedraaid, en zei, was jij in die UFO-schijf  die over Washington vloog? Je zou ons zeker allemaal doen huiveren, als je dat was.”

Na hen te hebben verzekerd dat deze planeet al honderden jaren vóór de bomexplosie van 1945 onder nauwlettend toezicht was geweest en met zijn speciale brief nog steeds in de enigszins bevende hand van de president, werd hem gevraagd de geheime dienst te volgen zoals ze waren gekomen. ..naar het Pentagon en naar een prachtig ingericht appartement waar hij de komende drie jaar zou doorbrengen.

Gelukkig was hij voorbereid op zo’n langdurig bezoek en hield hij voortdurend contact met het Sterreschip. Er waren veel gelegenheden waarbij hij zichzelf teleporteerde in en uit die kwartieren die vaak ’transimagery’ gebruikten om ervoor te zorgen dat de bewakers zijn gezicht konden visualiseren op een niet-bestaande badge.

Foto’s gemaakt

Kort na zijn aankomst voegde hij zich samen met drie leden van zijn bemanning bij een “conventie” in de achtertuin van het huis van de heer Howard Menger in High Bridge, New Jersey. De maand was april 1957. Een bepaalde groep personen die geïnteresseerd waren in UFO’s, ontmoette die dag Val en zijn bemanningsleden, Donn, Jill en Tanyia, waren gekleed in hetzelfde soort kleding gedragen door hun aardse vrienden. De bijeenkomst was erg interessant en deze mensen waren op de goede weg. Hij was ontsteld toen hij hoorde hoe onwaardig de mensen door de pers werden behandeld.

Niettemin achtervolgden deze mensen hun overtuigingen en dit was goed. Een nieuwsgierige jonge fotograaf, August C. Roberts, nam een aantal foto’s, denkend dat hij dit deed zonder de wetenschap van Val. De fotograaf leek erg verontrust toen hij probeerde met hem te praten. Toch waren het juist die foto’s die me op deze koude decemberdag dichter tot deze ongewone man zouden brengen.

Terwijl hij de boodschap van de Hoge Raad in zijn hand hield, verklaarde de President dat het aanbod van Val om de menselijke familie te helpen de economie van de Verenigde Staten zou verstoren en haar in de afgrond van de chaos zou kunnen onderdompelen. Kort gezegd, hij vertelde Val beleefd dat de mensen op deze planeet niet klaar waren om om te gaan met zulke voorwaarden die zouden ontstaan ​​als de aanbevelingen van deze niet Aardse bezoeker in werking zouden worden gesteld.

Desalniettemin werd hij uitgenodigd om een ​​aantal wetenschappers bij te staan ​​die werkten aan medische projecten die direct verband hielden met de ruimtewetenschappen. Zijn toegekende tijd om de leiders van de Verenigde Staten op de hoogte te stellen van zijn suggesties was beperkt tot drie jaar.

Gedurende deze tijd weigerde hij hen te adviseren over een bepaalde “bom in de lucht”, die we nu kennen als het Star Wars-systeem.

” Wonderlijk” kledingstuk

In zijn appartement was hij in staat om de communicatie met zijn schip te onderhouden en werd hij op de hoogte gehouden van de groeiende spanningen in de wereld. Zijn uniform onderging toen rigide tests. Volgens de huidige normen zouden ze nu verouderd zijn. Ze probeerden het materiaal te doordringen met een diamantboor, maar het knapte onder de druk.

 Zuur rolde van het uniform en brandde een gat in de vloer.

Ze vuurden een hogesnelheidsweer tegen het uniform, maar het kon het niet doorboren.

Het rapport aan de Voorzitter luidde:

Uiterlijke verschijning – Zacht glanzend zilver en goud

Stof – Onbekend

Gewicht-zes gram, totaal, inclusief laarzen

Geknipt – genaaid passend als een tuniek; geen manchetten, zakken, knopen, ritsen, klemmen of haken

RXT-2-testen – Onverwoestbaar

Uiteindelijk begeleidde een Kolonel met heldere ogen hem naar een plaats waar de laatste test zou worden uitgevoerd.

Val keek met plezier naar het laserinstrument. Op commando richtte de laser een fijne lijn van intense lichtversterking door gestimuleerde emissie van straling. De kolonel begon zijn verklaring dat dit apparaat een kristalsynthetische robijn bevat waarin atomen, wanneer ze worden gestimuleerd door gefocusseerde lichtgolven, deze golven versterken en concentreren en vervolgens de straal uitzenden.

Terwijl de Kolonel bleef praten, maakte zijn glimlach plaats voor totale ontsteltenis … de straal was totaal ondoeltreffend tegen het kledingstuk.

Hij brabbelde door lang nadat de laser was uitgezet. Hij herhaalde hoe krachtig de VS waren geworden sinds het splijten van het atoom. Hij gaf Val een les in atomaire fusie.

Hij vervolgde,  dat wanneer een kettingreactie van kernsplijting wordt veroorzaakt door een neutronenbombardement in de atomen of een lading van plutonium of uraniumisotoop met een atoomgewicht van 235 (U-235), plotseling een immense hoeveelheid energie vrijkomt. De goede kolonel stopte eindelijk met spreken en Val werd terug naar zijn vertrekken geleid … samen met zijn uniform.

1959 liep snel ten einde.

Staatshoofden waren in een constante onrust en verwarring was de regel van de dag. Besluiteloosheid veroorzaakt vertraging na  vertraging. Economen en industriële reuzen overlegden dagelijks met politici en militaire hoofden. De regeringsleiders konden zich niet verzoenen met Val’s wezen in een positie om hen te dwingen zoals hij dat wilde.

Verschillende wetenschappers probeerden de geheimen van interstellaire reizen te leren … zonder succes.

De Kerstweek was nu aangebroken. Ik was druk bezig met het presenteren van een reeks wetenschappelijke lezingen en het spreken in een aantal kerken in Washington, DC. Eerder die maand was ik teruggekeerd uit Cuba, waar ik persoonlijk Fidel Castro ontmoette.

Buiten het medeweten van mij, werkte Val met “Nancy Warren” (ze was een van de weinige sinds zijn aankomst in het Pentagon met wie hij in staat was om een ​​eerlijk en met een open hart te onderscheiden en zij hield van de Almachtige God , haar land en haar medemens ), en formuleerde een plan waarbij ik zou worden gecontacteerd.

In het Pentagon

Veel aardse mensen leven een openlijk leven, terwijl ze in hun hart en denken een heel ander leven leiden. Dubbel gestemdheid leek een manier van leven te zijn in het Pentagon-gebouw dat diende als het drukke zenuwcentrum van onze natie.

Val heeft eens tegen me gezegd dat hij nog nooit op één centrale locatie zoveel geconcentreerde verwarring had gezien.

“Nancy” woonde de lezing / de dienst bij die ik bij het Nationale Evangelische Centrum uitvoerde, dat door Dr. John Mears , in Washington, DC wordt gepredikt. Na de conclusie van mijn bespreking naderde zij het podium en vroeg om met me te spreken. Vreemd genoeg had de fotograaf in New Jersey de foto’s van Val aan mij gegeven en ik had ze sindsdien altijd in mijn colleges tentoongesteld.

Ik had geen persoonlijke kennis van hen, behalve wat de fotograaf mij had verteld. Toen ze mijn aandacht niet kon ‘pakken’ terwijl ik kopieën van mijn boek SAUCERAMA ondertekende, toonde ze haar Pentagon ID en dat trok mijn aandacht snel op zijn zachtst gezegd.

We hebben het onderzoek van de Pastor geleend en ze vroeg me of ik de man  op de foto’s persoonlijk wilde ontmoeten. Natuurlijk antwoordde ik haar met een volmondig ja. Vervolgens vroeg ze of ik de instructies wilde opvolgen, waarop ik antwoordde dat ik dat wilde, en ze vertelde me haar de volgende ochtend om 8:00 uur op de stoep voor mijn hotel te ontmoeten.

“Nancy” arriveerde precies op tijd en begon zo aan de reis die soms onwerkelijk werd, maar die later onomstotelijk zou bewijzen dat er echt leven is in Gods Universum.
Degenen onder jullie die bekend zijn met het Pentagon weten dat de normale verkeersstroom die haar nadert rechts is. We reden naar links. Ik wist toen dat er iets vreemds aan de hand was. We moesten in de rij gaan staan ​​om langs een bewaker te komen. De eerste, dan de tweede, “VISUALIZEERDE” een identificatiebadge op mijn revers. Dit verbaasde me volkomen en ik voelde dat ik elk moment kon worden opgepakt, geboeid en ergens in een gevangenis kon worden gegooid. Dit was natuurlijk alleen mijn verbeelding en anticipeerde op wat er zou gaan gebeuren.

 “Nancy” liet me ​​voor een deur staan die geen markeringen bevatte.

Toen de deur openging, liep ik naar binnen en ging op de drempel staan. Mijn gedrongen vorm verschoof van de ene voet naar de andere toen ik mijn keel schraapte. De drie mannen in de kamer waren zich totaal niet bewust van mijn aanwezigheid en negeerden mij. Ik was op zijn zachtst gezegd verbaasd. Later zou ik erachter komen dat Val hun gedachten had vertroebeld en ze zich niet bewust waren van de hele sessie.

 Ze gingen door met hun werk.

De vreemdeling verschijnt

Als predikant van het evangelie van Jezus Christus , en jarenlang student van de Bijbel, gekoppeld aan mijn ervaring als speciale onderzoeker, voelde ik me alsof mijn zintuigen goed functioneerden en dat ik precies wist wat ik ging doen.

Ik was op mijn hoede voor namaak en fraude. Er liep een man binnen, ongeveer zes voet lang, misschien 185 pond, bruin golvend haar, bruine ogen. Zijn huidskleur leek normaal en licht gebruind. Toen ik dichterbij kwam en hij naar mij keek, was het alsof hij recht door mijn hoofd keek.

Met een warme glimlach en zijn hand uitstrekkend begroette hij me bij naam.

“Hallo Frank, hoe gaat het met je?”

Zijn echtheid verbaasde me, maar al snel begreep ik het.

Terwijl ik zijn hand vasthield, was ik enigszins verrast om de zachte textuur van zijn huid te voelen … zoals die van een baby, maar dan met de kracht van een man die in stilte getuigde van zijn kracht en intensiteit.

Zijn stem was erg sterk en zachtaardig. Het was gevuld met doel en karakter. Ik keek opnieuw door de kamer om te zien of de andere mannen iets zouden zeggen of doen. Ze werkten nog steeds alsof ik er niet was.

Ik merkte dat hij hetzelfde soort kleding droeg als ik. Toen ik vroeg of hij nog andere kleding bezat, zei hij dat hij verschillende ambtenaren een kledingstuk had gegeven zodat ze het konden testen. Hij begaf zich vervolgens naar een kast en produceerde een uit een stuk bestaand “pak” dat glinsterde toen de zon die door het raam naar binnen stroomde de stof raakte.

Ik dacht dat het op vloeibare zonneschijn leek. Ik vroeg hem naar het materiaal waaruit het was gemaakt.

Hij antwoordde: “Het is gemaakt van een materiaal dat niet van deze aarde is.”

Het algemene uiterlijk van het pak was helemaal uit één stuk … zelfs tot aan de laarzen. Het bevatte geen knoppen, ritsen of drukknopen. Ik vroeg hem hoe het bij elkaar bleef. Hij demonstreerde door de voorkant bij elkaar te houden en zijn hand erover te laten gaan alsof hij het gladstreek.

Ik kon de opening zelfs niet vinden. Het werd bijeengehouden door een onzichtbare kracht.

Om de mensheid te helpen

Hij vertelde me dat zijn doel bij zijn komst was om de mensheid te helpen terugkeren naar de Heer.

Hij sprak in positieve bewoordingen … altijd met een lach op zijn gezicht. Hij zei dat de mens verder weg was van God dan ooit tevoren, maar er was nog steeds een goede kans als de mens op de juiste plek kijkt. Hij vertelde me dat hij hier bijna drie jaar was geweest en binnen een paar maanden zou vertrekken.

Bewerend dat hij geen geweld zou gebruiken om met gezaghebbende mannen in Amerika te spreken, was hij blij om hen te raadplegen op hun uitnodiging. Hij verklaarde verder dat tot nu toe slechts een paar mannen in Washington wisten van zijn bestaan ​​in het Pentagon.

En weinig leiders hadden gebruik gemaakt van zijn advies gedurende de afgelopen drie jaar. Hij vond dat er nog zoveel te doen was en toch kwam zijn tijd van vertrek in zicht. Hij vertelde me dat Jezus Christus mensen niet zou dwingen om gered te worden van hun fouten, hoewel Hij al op een manier de mensheid had verlost door Zijn vergoten bloed.

Toen ik hem vroeg waar hij vandaan kwam, antwoordde hij: “Ik ben van de planeet die Venus wordt genoemd.”

Ik vroeg hem hoeveel bezoekers van Venus er op dit moment op aarde waren en hij zei: “Er zijn momenteel zevenenzeventig van ons die in de Verenigde Staten onder jullie lopen, we komen en gaan constant.”

Gedurende de volgende dertig minuten vertelde hij me dingen over mezelf die ik zelfs niet kende.

Later kon ik ze verifiëren bij mijn ouders en grootouders. Hij gaf me informatie over de zwaartekracht van Venus in vergelijking met de aarde. Mij ​​werd verteld dat de buikspieren stevig vast blijven houden aan de milde zwaartekracht, die drieëntwintigste minder is dan die van de aarde.

Hij gaf me informatie die over een periode van jaren aan anderen zou worden onthuld.

Geen vingerafdrukken

Het enige wat hij zei dat me dwars zat, was zijn gebruik van de uitdrukking “wanneer de tijd rijp is” in antwoord op mijn vraag of ik hem wel of niet weer zou zien.

Zijn gebrek aan vingerafdrukken intrigeerde mij, omdat ik al geruime tijd betrokken was als privé-detective, zelfs soms in bruikleen bij een aantal overheidsinstanties.

Ik had de wetenschap van vingerafdrukken geleerd … met de indruk van de lijnen en slierten op het binnenoppervlak van het laatste gewricht van elke vinger op de menselijke hand. Hij vertelde me dat alle aardse mensen aldus werden gemarkeerd sinds de val van Adam in de hof van Eden, gedurende het allereerste begin van de beschaving zoals we die nu kennen.

Hij begon me voor te bereiden op de weg die voor ons lag. Het zou niet gemakkelijk zijn. Er zouden tegenslagen zijn, georganiseerde pogingen om zowel mij te ontmoedigen als in diskrediet te brengen, maar de beloningen hebben bewezen op te wegen tegen deze processen die zelfs tot op de dag van vandaag voortduren.

We bespraken de verdiensten van Jezus Christus … hoe Hij Zijn leven vrijelijk gaf … zodat mensen konden genieten van de voordelen van het eeuwige leven. Ik ondervroeg hem over een Bijbel op Venus en hij verzekerde me dat een persoonlijke onafgebroken gemeenschap met de ‘Auteur’ het drukken van een ‘boek’ niet noodzakelijk maakte.

Hij vond het grappig dat veel theologen proberen zowel Jezus Christus als de Bijbel in diskrediet te brengen. Dezelfde God waarvan velen hebben gezegd dat die “dood” is blijft hen overladen met alle goede dingen. Misschien zullen ze na verloop van tijd de vonk van Goddelijk Licht toestaan ​​om opnieuw hun verontruste harten te verlichten.

Als antwoord op mijn vraag wat hij van Jezus Christus dacht , zei hij:

“Ik weet dat Jezus de Alfa en de Omega is van jou en het geloof van iedereen.

Hij heeft vandaag Zijn rechtmatige positie als de Heerser van het Universum aangenomen en bereidt een plaats en een tijd voor allen die in Zijn Naam zijn geroepen om ver boven de wolken op te stijgen naar waar Zijn Kracht en Autoriteit nooit meer zal worden betwist.

 “Ik geloof dat Jezus Christus het wonder der wonderen is en niet verandert, nee, nooit voor altijd en eeuwig.”

Terwijl hij deze woorden uitsprak, brandde mijn eigen hart in mij en tranen vervulden mijn ogen. Hij draaide zich naar het raam en zei: “Frank, het zal niet lang meer duren. Strijd om het geloof en je zult nooit het doel missen.”

Ik vroeg hem of er leven is op andere planeten.

Leven op andere planeten

Zijn antwoord was,

“Er is leven op vele andere planeten waarvan de mensen op aarde niets weten, er zijn meer zonnestelsels waarvoor de mens God zelfs geen eer heeft gegeven. Er zijn veel wezens die nooit de perfecte wetten van God hebben overtreden.

De mens heeft niet het recht om de hele schepping van God te veroordelen omdat hij zelf de perfecte wetten van God heeft verbroken door ongehoorzaamheid.’

Ik vroeg hem wat hij zou doen als het leger hem verhinderde om op de afgesproken dag te vertrekken.

Hij zei eenvoudigweg: “Frank, herinner je je een dag nadat Jezus was opgestaan​​uit de dood, hij op zoek was gegaan naar een aantal van zijn volgelingen? Ze sloten zich op in een afgesloten kamer en plotseling zagen ze Jezus midden in hen staan?”

Hij glimlachte toen en keek me aan alsof hij wilde zeggen: “Moet ik nog meer zeggen?”

Toen ik me omdraaide om de kamer te verlaten, zei hij eenvoudig: “Bewaar alsjeblieft je geloof en verlaat deze kamer dezelfde manier waarop je bent binnengekomen. Ga eerst op zoek naar het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid en alle andere dingen zullen na verloop van tijd worden toegevoegd aan jij en de jouwe.

Tot ziens voor nu en God zegene je en houd  altijd van je.”

Ik verliet die ontmoeting verbluft, enorm bemoedigd en toch met een bezwaard gemoed, niet wetend wat de toekomst zou brengen.

Ik begon me af te vragen wie me zou geloven als ik ooit vertelde over deze vreemde ontmoeting met een man van een andere planeet. Ik overwoog eerst om dit buitengewone verhaal niet te herhalen, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik erover bad, hoe meer ik voelde dat het een grote zegen zou zijn voor degenen die het zouden horen en lezen.

Deze interplanetaire reiziger beschikte over een schat aan kennis, niet alleen over wetenschap en God, maar ook over mij. Hij verklaarde dat mijn boek SAUCERAMA niet geschreven kon zijn zonder hemelse leiding.

Volgens Val’s instructies moest hij Washington, DC  niet later dan 16 maart 1960 verlaten. Dat betekende dat er minder dan drie maanden waren waarin hij kon overleggen met wetenschappers, politici, militaire mannen en dergelijke. Iedereen miste zijn punt helemaal. Ze waren allemaal vervuld van zelfzucht en gaven weinig om de dringende behoeften van de mensheid.

Zijn pogingen om een ​​einde te maken aan het lijden en de ziekte die deze planeet teisteren, werden met een pathetische weigering tegemoet gezien.

Hem werd keer op keer verteld dat zijn aanwezigheid en zijn ideeën een bedreiging vormden voor de politieke en economische structuur. Bepaalde religieuze leiders waren ook bang om de greep op de mensen te verliezen in het geval dat zijn aanwezigheid op officieel niveau werd toegelaten.

Het was zeer ontmoedigend dat de administratie niet in staat was dergelijke informatie te bemachtigen die de loop van menselijke activiteiten ten goede zou veranderen … omwille van economische redenen.

De beveiligingsregels waren erg krap, maar ondanks het feit dat ze wisten dat hij zou komen en gaan zoals hij wilde, speelden ze graag hun spel. Val had gezworen geen geweld te gebruiken en dus zou een andere handelwijze nodig zijn als de informatie die hij moest relateren, zou worden verspreid.

Dit is de reden waarom hij contact maakte met mannen van goddelijke aard en kracht over de hele wereld. Velen werken momenteel in nauw contact met Val en andere leden van zijn bemanning.

Ontmoeting met de president

Zijn laatste ontmoeting met de president heeft geen blijvend resultaat opgeleverd.

Hij wilde de wereld op de hoogte stellen van Val’s voorgestelde plan, maar de minister van Defensie, het hoofd van de Central Intelligence Agency en de militaire stafchefs verzetten zich tegen zijn voorstel. De president probeerde een gezamenlijke vergadering te houden voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

Maar ook dit plan werd afgewezen. Hem werd meegedeeld dat de VN uiterlijk op 7 februari 1966 een speciaal “persbericht” zou ontvangen in de vorm van een memorandum aan de secretaris-generaal. Deze leiders van de Amerikaanse regering pleitten tot diep in de nacht, uit vrees dat als de mensen van deze natie hoorde van het plan dat Val aanbood, ze  ervoor zouden kunnen kiezen hem te volgen in plaats van hen.

Wanneer een man voelt dat zijn persoonlijke vrede en rust kan worden bedreigd, is de menselijke reactie altijd die van snel zelfbehoud. Op een bepaald moment stond de vicepresident erop dat de “pressure boys” de president toestonden een keuze te laten maken. Hij kreeg een veto zonder zelfs maar een kans om zijn uitspraken te doen.

Wereldcondities werden niet beter. Er werd veel internationale druk op de administratie uitgeoefend. Ze vochten ijverig en dwongen rigide regels af met strenge straffen voor het onthullen van de aanwezigheid van Val.

Zelfs een grote nieuwslezer die per ongeluk van zijn bezoek vernam via een van zijn betaalde informanten, werd het zwijgen opgelegd door niemand minder dan de Central Intelligence Agency, die consequent alle kennis betreffende UFO’s heeft afgewezen.

Ondertussen houden ze geheime dossiers bij die het bestaan ​​van intelligent leven in het universum buiten alle twijfel kunnen bewijzen.

De ochtend van 15 maart 1960 had Val een ontmoeting met “Nancy Warren” die zou blijven werken in het Pentagon en een van zijn contacten zou zijn in het gebied van Washington, DC. Ze zou de communicatie met anderen voortzetten die een deel van zijn aardse contacten zou worden.

Er zijn tot op de dag van vandaag nog vele tegenstanders van de menselijke vrijheid. Deze parasieten hebben zich ingebed in alle fasen van de menselijke samenleving en zullen nooit worden blootgesteld behalve door buitenaardse interventie. Er zijn verwarde individuen die een schotel-achtig vliegtuig hebben geperfectioneerd. Sommige hiervan zijn het resultaat van een poging van sommigen om een ​​meesterras te beginnen. Overblijfselen van deze groep bestaan ​​nog steeds.

Deze vaartuigen die zij ontwierpen, worden nog steeds van tijd tot tijd gezien in delen van Zuid-Amerika, waar sommige van de betrokkenen betrokken bij de oorspronkelijke plannen nog steeds wonen.

Deze moeten niet worden verward met het ruimteschip dat uit andere werelden komt of uit het binnenste van deze planeet. Evenmin moeten de inzittenden van vaartuigen die afkomstig zijn van andere werelden worden verward met die “kwaadaardige boodschappers” die niet afkomstig zijn van de aarde maar erin zijn gegoten na de eerste “oorlog” die ooit is opgetekend.

Ze staan ​​in verbinding met Aardse lage rangen die zichzelf veroordeeld hebben vanwege hun eigen keuzes.

De ruimtevaarder vertrekt

Op 16 maart, heeft Val zich gematerialiseerd en vertrok uit deze fase van zijn aardse missie.

Zijn volgende stop was de buitenwijken van Alexandrië, Virginia, waar zijn schip en zijn bemanning op zijn aankomst wachtten, verstopt door een bosrijke omgeving. Het was geen probleem voor hem om de atomen van zijn lichaam in zijn schip weer te herstellen

Toen zijn vaartuig langzaam opsteeg, stopten een aantal mensen en wezen opgewonden in zijn richting. Anderen stonden roerloos, gefixeerd door de aanblik die zij aanschouwden. Hij voelde zo’n enorm gevoel van liefde voor hen allemaal. Er was geen paniek in hen … alleen nieuwsgierigheid en een sterk verlangen om meer te weten.

Toen de USAF-straalvliegtuigen werden verward en met het krachtveld nu volledig in gebruik, schoten het schip langs de vliegtuigen en konden ze het nu niet meer zien. Zelfs grondradar verloor het schip op hun apparatuur. Er heerste opnieuw verwarring.

Op de terugweg naar Victor One mediteerde hij op zijn thuisplaneet, de lage, zware, kleurrijke wolken, de gelijkmatige temperaturen, het perfect verspreide zonlicht dat bijna geen schaduwen maakte, de weelderigheid van het rijke groene gras rondom zijn huis. Hij werd op de hoogte gebracht van verschillende aardse mensen met wie hij langdurig contact zou houden in de toekomst.

Vreemd genoeg degenen die van zijn aanwezigheid wisten, maar die nu ongeloof beweerden waren degenen die het meest vreesden. Anderen dachten dat ZIJ de gecontacteerden hadden moeten zijn en niet degenen die dat wel waren.

Toen hij terugkeerde naar zijn thuisplaneet, adviseerde hij de Raad van Centrale Controle over de resultaten van zijn bezoek aan de Aarde, inclusief het falen van de leiders van de Verenigde Staten om hem op te nemen in zijn aanbod van advies en hulp aan de menselijke familie.

Hij kreeg de volgende instructies:

Zich vermengen en worden als aardse mensen

Werken en zich inspannen in aardse ondernemingen

Om diegenen te helpen die mogelijk bedreigingen of gevaar tegenkomen tijdens het streven naar wereldvrede

Om hen advies en begeleiding te geven

Om met superieure kennis diegene te belasten die zichzelf hebben bewezen

Deel de essentie van hun missie uit aan de collectieve nationale leiders van de aarde, alleen als de tijd rijp is.

Vanaf dit schrijven gaat hij verder met deze missie, terwijl hij tegelijkertijd helpt voorkomen dat onze “beschaving” de oorzaak is van de orbitale chaos door de vernietiging van onze planeet.

© Dr. Frank E. Stranges, NICUFO

Bron: https://www.bibliotecapleyades.net

vertaling: Martien