Cristian Won channelt Iris

Iris

Cristian Won
10 mei 2011

Ik zit nu in de kloof (fjord) van Goldstaad. Deze kloof is aardig diep, maar de oceaanbodem zinkt nog dieper naar onherbergzame en onbekende diepten van de Noorse Zee, waar peilloze dieptes zijn waar wij niet eens naar toe kunnen gaan.

Wat een spectaculaire zichten! Jammer dat jullie dit allemaal niet kunnen zien, deze ongelooflijke landschappen die de bodem van de oceaan aan alle wezens biedt die dit uitzicht kunnen zien. Ondanks dat, kunnen jullie wel genieten van de buitengewone schoonheid van de fjorden van dit Scandinavische land, die een van de meest spectaculaire zichten zijn die Gaia ons kan bieden. Ze rijzen trots op over de ijswateren van de Noorse Zee, alsof ze de hemel willen bereiken.

Enkele eeuwen geleden navigeerden de Vikingen door de Noorse Zee met hun drakkars, zoals ze hun behendige en snelle oorlogsschepen noemden. Bij veel gelegenheden vertelden de oude Vikingen anekdotes waarin ze ontmoetingen hadden met vrouwelijke wezens in open zeeën (buiten de kust) die prachtige en suggestieve liederen naar hen zongen, en die ze “sirenes” noemden. Ja, zoals dat stenen beeldje van de sirene dat zo beroemd is in de haven van Kopenhagen van Denemarken, in de Baltische Zee.

En wat denk je waar die legendes van die sirenes over gingen die deze Noorse krijgers ontmoetten? Natuurlijk waren wij dat, alhoewel ze ons voorstellen met vissen vinnen, ik denk om te symboliseren dat ze ons zwemmend zagen in open zeeën, van de kust af, veel kilometers verder van het vaste land.

Dat deel van de legende zegt dat we gewoon waren om hen te hypnotiseren zodat ze overboord zouden springen en zouden verdrinken, dat is ook niet waar. Wat zouden wij hebben gewonnen bij hun verdrinking? Desondanks klommen we vaak aan boord van hun schepen en zongen prachtige liederen voor hen over ons ras, en die zijn verloren geraakt bij het gloren van de beschaving.

Ze probeerden veel van die liederen te reproduceren, sommigen vaardiger dan anderen, en ik bent trots te zeggen dat de oorsprong van die muziek die jullie nu kennen als “Keltische muziek” van die liederen komt waar wij die ruwe zeelieden mee verrukten.

Sommigen van onze mensen denken dat de oorsprong van onze liederen teruggaat tot aan de tijd van de Atlantiërs en dat ze gezongen werden of door hen werden gereciteerd voordat het continent Atlantis zonk.

Veel steden uit die tijd zijn veel kilometers onder de Atlantische (daarom noemen ze die “Atlantisch”omdat daar Atlantis lag) Oceaan ondergedompeld. Ik heb die bij veelvuldige gelegenheden bezocht en ik houd ervan om te zwemmen tussen hun stenen beelden, hun monumenten en gebouwen, die onvoorstelbaar mooi zijn voor jullie. Het meest dichtbij jullie in de antieke architectonische kunst zijn de tempels van Luxor en Karnak in het Middelandse Egypte. In feite werden de obelisken die in deze tempels gevonden zijn en in andere voorbeelden van Egyptische architectuur, veel gebruikt door de oude Atlantiërs, want blijkbaar gebruikten zij die als energetische antennes om magnetische stromingen op te vangen vanuit de ruimte, om in hun tempels te worden geconcentreerd, op hun pleinen en bij begrafenisbouwsels.

Heden is die kennis verloren. Maar wij denken dat die opnieuw zal worden gevestigd bij de menselijke rassen, als eenmaal het Moment van de Grote Verandering zal plaats vinden.

Ik ga nu. Ik was al een tijdje aan het wachten om contact te maken met mijn communicatie kanaal omdat het al een tijdje was geleden sedert ik dit gedaan had.

Tot onze volgende ontmoeting, en die zal dienen als een band tussen de twee rassen, een van boven de oppervlakte en die van onder de zee.

Horti Pan Keor, Alí Maluá. Vol verwachting wacht ik op onze volgende ontmoeting, nu de communicatie met mijn kanaal is verbeterd en gepoetst.

Bron: Iris

Channeler: Cristian Won

Vertaling: Winny